Κυριακή 29 Αυγούστου 2010

ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΜΑΥΡΑ...

Πολλή κουβέντα έγινε τελευταία για τους "σκράπες" που με σχεδόν λευκή κόλλα έγιναν ακαδημαϊκοί πολίτες και αν αυτό είναι σωστό. Ξιφούλκησαν πάλι οι υπέρμαχοι της "Μαριέττειας" μεταρρύθμισης με την βάση του 10 (φαντάζομαι ο κατ'εξοχήν υποστηρικτής της, ο Ντερμπεντέρης, θα έχει βγάλει αφρούς...), ενώ το ΠΑΣΟΚ, δια της αρμόδιας υπουργού, το αποκλείει με το καταλυτικό "επιχείρημα" ότι η κατάργηση του 10 ήταν προεκλογική του εξαγγελία (για κοίτα πού κόλλησε τη συνέπειά του το ΠΑΣΟΚ!).

Η αλήθεια, όπως συνήθως, είναι κάπου στη μέση:
Οι Πανελλαδικές δεν είναι διαγωνισμός αλλά κατατακτήριες εξετάσεις για να μπεις στη σχολή της αρεσκείας σου. Αν, όπως στις αρχές του 20ου αιώνα, υπήρχαν τόσες θέσεις όσοι οι υποψήφιοι δεν θα υπήρχε λόγος για εξετάσεις, θα έμπαινες με το βαθμό του απολυτηρίου σου.
Το πρόβλημα δημιουργήθηκε λόγω πληθώρας υποψηφίων για ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ σχολές, άρα οι εξετάσεις έγιναν για να δούμε ποιοι θα μπουν Ιατρική, Νομική κλπ., άρα δυσκόλεψαν πολύ για να ξεχωρίσουν αυτοί που θα μπουν Σ'ΑΥΤΕΣ τις σχολές. Κατά τεκμήριο λοιπόν, εφόσον πήρες το απολυτήριό σου από το λύκειο είσαι εν δυνάμει φοιτητής.
Αυτός λοιπόν που πήρε το απολύτήριό του με 11-12 έχει την δυνατότητα να εισαχθεί σε σχολή ΟΧΙ της αρεσκείας του αλλά των "κιλών" του: δεν θα πρέπει να έχει την απαίτηση για εισαγωγή στίς καλές σχολές έχοντας σαν μόνο εφόδιο τον γλίσχρο θαθμό του απολύτηρίου του, θα μπει εκεί όπου ουσιαστικά δεν υπάρχει ζήτηση...
Και γιατί αυτός να μην μπαίνει χωρίς να υποβληθεί στη δοκιμασία των πανελλαδικών;
Εμ, οι πανελλαδικές εφευρέθηκαν (σωστά) για να αποφευχθεί η, αναμενόμενη ως συνήθως, ελληνική λαμογιά (ο γνωστός του γνωστού) που θα επικρατούσε κατά τα φαινόμενα αν δεν υπήρχε ένα αδιάβλητο/διαφανές σύστημα για ΟΛΟΥΣ (και όχι μόνο για όσους ενδιαφέρονταν για τις περιζήτητες σχολές). Έτσι λοιπόν και ο σκράπας (sorry για την έκφραση αλλά τέτοιος είναι...) πρέπει να γράψει άσχετα αν τελικά δίνει σχεδόν λευκή κόλλα.

Και ερχόμαστε στο προκείμενο:
Καλά, η Γιαννάκου επέβαλε τη βάση του 10 όχι γιατί την πήρε ο πόνος για το επίπεδο των εισαγόμενων (αν και ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για τις προθέσεις κάποιου πολιτικού...), αλλά για να φτιάξει μαγιά για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια για τα οποία υπερθεμάτιζε το κόμμα της ("δεν θα ρίχνω λεφτά στον πίθο των Δαναϊδων" είχε πει για τα δημόσια πανεπιστήμια ο Κουρασμένος), εσύ όμως, ρε φίλε, ούτε ακούμπησες βιβλίο την περίοδο προετοιμασίας; Από ό,τι μου έχουν πει φοιτητές, με μέτριο διαβασματάκι το πιάνεις το 10, μην τρελλαθούμε κιόλας!
Πώς έχεις την απαίτηση να "φοιτήσεις", τουτέστιν να διαβάσεις, να ερευνήσεις, να πειραματιστείς όταν δεν το έχεις κάνει μέχρι τώρα; Και πάλι καλά που υπάρχει κάποια σχολή (ας όψονται οι ΠΑΣΟΚοι που δίνοντας "σχολές στο λαό" "αναζωογόνησαν" την επαρχία) και ικανοποιείται το ευγενές απωθημένο (δεν το λέω ειρωνικά, είμαστε από τους ελάχιστους λαούς που αποζητάει με κάθε τρόπο να έχει ένα πτυχίο: θυμάμαι ταξιτζή στη Σίφνο που ο γιος του, με επιμονή του πατέρα, σπούδασε στο Καποδιστριακό και όμως δούλεψε στο ταξί, όχι μόνο γιατί είχε περισσότερα λεφτά αλλά γιατί "ήθελα ο γιος μου να υπερέχει και να μην σκύβει το κεφάλι σαν εμένα τον αγράμματο"...) να αποκτάς "πτυχίο", ας είναι όποιο κι όποιο, αλλιώς θα έμενες εκτός ακαδημαϊκής κοινότητας.

Μην τα θέλουμε λοιπόν όλα δικά μας, ΚΑΙ καθόλου διάβασμα ΚΑΙ εισαγωγή σε "αξιοπρεπή" σχολή...

Μέσα όμως στο μπίρι-μπίρι για τις λευκές κόλλες πέρασε σχεδόν απαρατήρητη η πρωτιά του "πρώτου των πρώτων", του τετραπληγικού Ραφαήλ Παπαδόπουλου που έγραψε 3 20αρια, 2 19.8 και 1 19.9... Και το πιο εκπληκτικό είναι ότι αυτό το ηρωικό παιδί (που δεν ξέρω πόσα μπράβο να του πούμε και να σκύψουμε το κεφάλι από ντροπή για τη μιζέρια που μας πιάνει με την πρώτη δυσκολία) διάλεξε τη σχολή Πολιτικών Επιστημών του Αριστοτέλειου (και όχι τις "politically correct" Ιατρικές/Νομικές/Πολυτεχνεία) γιατί, άκουσον-άκουσον, θέλει να γίνει πολιτικός και να προσφέρει στην πατρίδα!!!!!!
Ραφαήλ αγόρι μου, να ζήσεις, να πραγματώσεις το όνειρό σου, ανυπομονώ να σε δω να αγορεύεις στη Βουλή. Κυριολεκτικά ΕΣΥ μας οδηγείς!!
Να δούμε τώρα ποιοι πολιτικοί "φωστήρες" μας θα προσπαθήσουν (ναι;) να σε προσεταιριστούν...

1 σχόλιο:

Αννη είπε...

Είναι πολύ συγκινητική η ιστορία του Ραφαήλ, αλλά δεν πρέπει να μείνει εκεί. Μακάρι να τον θυμόμαστε όποτε μιζεριάζουμε και χανόμαστε στην καθημερινότητά μας. Αυτοί είναι οι σημερινοί ήρωες της χώρας μας!
Όσο για την εισαγωγή των υποψηφίων στις αζήτητες σχολές, η Διαμαντοπούλου ανακοίνωσε ότι από του χρόνου οι υποψήφιοι θα μπαίνουν χωρίς εξετάσεις. Σωστό!